Author: salapinghiram
Matutulog na si Capt. Lorena Alegre nang maalala niya ang video cam. Nakadama siya ng galit kay Sgt. Henry Enriquez sa paniniwalang sinadya nitong hindi ibigay sa kanya ang video cam na naglalaman ng mga kahayupang ginawa sa kanya nina Melencio at Asyong. Muling umagos ang luha sa kanyang mga pisngi nang maalala ang kahalayang sinapit. Mabuti na nga lamang at patay na ang mga kriminal.
Palibhasa ay ulilang lubos, nasanay na ang dalagang mamuhay nang mag-isa. Limang taong gulang pa lamang siya nang kapwa mamatay ang kanyang mga magulang na pulis din sa isang encounter sa malaking sindikato ng droga sa Cavite. Dalawampung taon na ang nakalilipas ngunit sariwa pa rin sa kanya ang pait ng pagkamatay ng mga magulang. Mula noon ay nangako siya sa sariling magiging pulis din siya upang sugpuin ang mga masasamang element sa lipunan. Limang taon pagkagraduate niya sa Philippine National Police sa Silang, Cavite ay mabilis ang pagtaas ng kanyang ranggo dahil sa kanyang husay at dedikasyon sa trabaho. At kahit maraming nanliligaw sa kanyang kapwa pulis ay naging mailap siya sa mga lalake. Wala pang nakahihipo ng kanyang katawan bago siya nalapastangan nina Asyong at Melencio. At ngayon, ang binatang pulis na si Sgt. Henry Enriquez pa lang ang mapalad na nakatikim ng kanyang halimuyak. At ang bastos na pulis, nahawakan at nahalikan pa ang pinakaiingatan niyang bulaklak. Kung hindi lamang iniligtas nito ang kanyang buhay at puri ay baka mag-asawang sampal ang pinadapo niya sa pisngi nito. Ngunit nanaig ang pagiging maginoo nito at hindi itinuloy ang nasimulan. Parang may gumuguhit na init pagapang sa kanyang puson nang maalala kung papaano sinalisol ng dila ng pulis ang kanyang pagkababae.
Ang totoo ay naggagalit-galitan lang siya ngunit nais niya sanang papasukin ang binate at painumin man lang ng kape kanina. Pero inunahan siya ng pagkapahiya at galit lalo pa nang makita niyang nakatingin ito sa nalantad niyang katawan sa biglang papagpreno nito sa patrol car. Idinidikta ng kanyang pride na dapat siyang magalit sa mapagsamantalang si Sgt. Henry Enriquez. Bukas na bukas din ay babawiin niya ang video cam na malamang ay pinanuod na nito. Balak niya ring mag-leave ng isang buwan upang makalimot sa bangungot na sinapit.
Kinabaukasan ay maagang naligo ang dalaga. Plano niyang pumunta sa presinto upang mag-file ng leave at kunin kay Enriquez ang video cam. Katatapos pa lang niyang maligo nang may marinig siyang kumakatok sa pintuan ng kanyang apartment. Agad siyang nagsuot ng bathrobe at sinilip muna sa maliit na butas ng pintuan kung sino ang kumakatok. Nakita niya si Sgt. Enriquez sa labas, dala ang video cam. Agad niyang binuksan ang pinto.
“Pasok ka, Enriquez”, ang malamig niyang tugon.
Agad na pumasok ang binata at iniaabot ang video cam. Inabot naman ito ng dalaga at inilagay sa isang bag. Pagkatapos ay dahan-dahang lumapit sa binatang pulis at biglang nagpakawala ng dalawang malakas na sampal.
Gulat ang binatang pulis.
“Ba-bakit mam”? habang hawak ang namumulang pisngi.
“Bastos ka. Bakit mo ako pinagsamantalahan habang nakagapos?” At bakit hindi mo ibinigay sa akin ang video cam kahapon? Pinanuod mo ang laman”
“Oo, pinanuod ko! Lalake ako at gusto kita. Sorry, natukso ako nang makita kitang hubad at nakagapos, pero nagpigil ako. Inirerespeto kita, bilang opisyal at bilang babae!”, ang paliwanag ng binata.
“Nirerespeto? Pare-pareho kayong mga lalake, manyak! Hayok sa laman!”, ang galit na sabi ng dalaga.
“Ang pagkalalake ko ay hindi hanggang dito lang!”, ang sabi ni Sgt. Enriquez sabay turo sa kanyang titi. Tinitigasan ako at nalilibugan tulad ngayon, alam kong wala kang panty at bra sa loob ng bathrobe na iyan. Ngunit kaya kong supilin ang aking libog. Pwede kitang angkinin ngayon at wala kang magagawa. Pero hindi ko gagawin dahil may respeto rin ako sa aking sarili at higit sa lahat, mahal kita!”, ang madamdaming pahayag ng binata.
Parang naaantig na si Capt. Lorena Alegre sa pahayag ng binata ngunit muli na namang nagalit ito nang makitang nakatigtig ito sa nabuksan niyang bathrobe. Nang sampalin pala niya ang binate ay bumuka ang bathrobe niya at ngayon ay nakalabas ang isa niyang dibdib habang naaaninag pala sa gawing ibaba ang kanyang bulbol sa manipis na telang tumatabing sa kanyang hiyas.
“Bastos ka talaga! Mapagsamantala! Umalis ka na!”, ang nasambit ng dalaga.
“Tandaan mo Kapitan, una sa aking pagiging lalake ay ang aking pagiging pulis.
Bagamat natutukso ako sa iyong kagandahan ay hindi ako mapagsamantalang tao. Susuyuin kita at liligawan hanggang kusang loob mon ang ipaangkin sa akin ang iyong kagandahan!”, agad na tumalikod ang binate at nagmamadaling umalis.
Para namang napabigla ang dalagang pulis. Ayaw niyang aminin ngunit ayaw niya sanang paalisin ang binata. Nabigla lang siya. Pero hindi na niyang nagawang bawiin pa ang pagpapaalis dito. Unti-unting nagbabago ang pagtingin niya kay Sgt. Henry Enriquez. Kagaya ng kanta ni DJ Alvaro, isa itong “maginoo pero medyo bastos!”
Dalawang linggo na ang nakalipas matapos ang pangyayaring iyon. Inaasahan ni Capt. Alegre na dadalaw muli sa kanya si Sgt. Enriquez ngunit ni anino nito ay hindi nagpakita. Saka naman siya nakadama ng pangungulila. Oo nga at sanay na siyang mabuhay mag-isa ay parang naninibago siya at naiinip. Dalawang linggo pa ang hihintayin niya para matapos ang one month leave niya. Kung sakaling babalik uli si Sgt. Henry Enriquez ay ipinangako niya sa sarili niyang pakikitunguhan na niya ito nang maayos. Alam niyang madalang na sa ngayon ang lalakeng may kakayahang kontrolin ang sarili sa tukso ng pagnanasa.
Linggo ng gabi. Maalinsangan kung kaya ipinasya ni Capt. Alegre na maligo. Nasa kalagitnaan siya ng paliligo nang marinig niya ang doorbell sa pintuan. Agad siyang nakadama ng pananabik. Malamang na si Sgt. Henry Enriquez ang nasa labas. Ayaw na niyang maulit ang nangyari. Hihingi siya ng paumanhin sa inasal niya sa binata. Nagsuot siya ng panty at bra bago binalot ng bathrobe ang katawan.
Sabik niyang binuksan ang pintuan. Ngunit nilamon ng sindak ang kanyang pagkatao nang salubingin siya ng tutok ng baril sa noo mula sa kamay ng hindi niya kilalang lalake. Nagkamali na naman siya. Dapat ay sinilip muna niya kung sino ang nasal abas.
“Sino ka? Anong kailangan mo?” ang tanong niya sa lalakeng may hawak ng kalibre 45.
“Di mo ako kilala. Melchor ang pangalan ko. Kapatid ng pinatay mo!”, ang seryosong tugon ng lalake na nakatingin sa nakalabas niyang cleavage.
“Si-sinong kapatid? Wala akong atraso sa iyo!”, ang tugon ng dalaga. Ngunit para ngang pamilyar sa kanya ang pangit na mukha ng lalake.
“Kapatid ako ni Melencio na pinatay mo, tatlong linggo na ang nakalilipas. At ngayon ay narito ako para maningil. Ako si Melchor Olivar, baka nga pamilyar sa iyo ang aking pangalan. Hindi ko inakalang napakaganda mo pala sa malapitan. Dalawang linggo na akong nagmamasid at alam kong nag-iisa ka lang. Aangkinin muna kita bago upang lubos kong maipaghiganti ang aking kuya! Hala, maghubad ka!”
Muling nakadama ang pangamba ang dalaga. Kung makatatakbo lang sana siya sa kanyang kuwarto at makukuha ang kanyang baril. O kung malilingat lang sana ang kaharap upang maagaw niya ang baril at magamit ang alam niya sa judo at karate.
“Hubad, alisin mo ang bathrobe na iyan. Kung hindi, tatapusin na kita!”
Naobliga siyang tanggalin ang bathrobe. Lumitaw ang malulusog niyang dibdib at ang pagkababae niyang natatakpan ng manipis na panty.
“Melchor , pakiusap, kung ano man ang binabalak mo ay huwag mo nang ituloy.”, ang pakiusap ng dalaga. Ngayon ay pinagisishan na niya ang pagkuha ng apartment na malayo sa mga kapitbhay. Sa kagustuhan niya ng privacy ay pinili niya ang lugar na malayo sa ingay. Alam niyang walang makaririnig sa kanya sakaling sumigaw man siya.
“Hindi ako kasingsama ng kuya Melencio ko. Bibigyan kita ng patas na laban. Alam kong marunong ka ng self defense. Pag natalo mo ako sa hand to hand combat, ligtas ka na. Pero kung hindi, aangkinin muna kita bago patayin”, ang seryosong sabi ni Melchor.
Lingid sa kaalaman ni Capt. Lorena Alegre, si Melchor Olivar ay dating kampeyon sa Mixed Martial Arts bago nalulong sa droga at sumama sa sindikato ng kapatid nitong si Melencio. Alam ni Melchor na hindi siya basta-basta matatalo sa mano-manong sagupaan lalo pa ng isang babae.
Ibinaba ni Melchor ang baril at pumorma ng paglaban. Masyadong malayo naman ang silid ng dalaga kaya hindi niya makukuha ang kanyang baril at obligado siyang ipagtanggol ang sarili. Isang suntok ang pinakawalan ni Melchor na agad na nailagan ng dalaga na tinugon nito ng isang sipa. Tinamaan si Melchor sa tagiliran ngunit hindi nito masyadong ininda. Isang uppercut ang pinakawalan ng dalaga dumaplis sa panga ni Melchor ngunit isang karate sa batok ang tumama sa dalaga. Pag bagsak niya ay nawakan ng kalaban ang hook ng kanyang bra kung kaya nahablot ito at lumantad ang kanyang dibdib.
Habang hawak ng isang kamay ang nasaktang batok ay tinangka ni Capt. Alegre na takpan ang nalantad na dibdib.
“Wow, ang gaganda naman ng dibdib mo. Susupsupin ko iyan mamaya.”, ang ngayon ay nakangising sambit ni Melchor Olivar.
Nahihiya man si Capt. Alegre na makita ng kalaban ang mga nakatayo niyang dibdib ay naobliga siyang alisin ang pagkakatakip ng kanyang bisig upang humanda sa paglaban.
Inakala ng dalaga na mas magiging epektibo ang kaalalaman niya sa Brazilian jiu-jitsu kung kaya sinadya niyang labanan ito nang malapitan. Malinaw sa isipan niya na gamitan ang kalaban ng joint-locks at choke holds upang talunin. Ngunit mukhang natunugan ni Melchor ang balak ng dalaga. Hindi inaasahan ni Lorena ang pagdakma sa kanyang puki na kanyang ikinagulat sabay bigla siyang sinuntok sa tiyan na nagpabagsak sa kanya. Habol ang hininga, dalawang malalakas na suntok pa ang inabot niya sa sikmura na tuluyang nagpalugmok sa kanya.
“Akin ka na ngayon, magandang pulis.” Hindi na nakatutol si Lorena nang hablutin ni Melchor ang kanyang panty. Sinikap niyang kipitin ang kanyang mga hita ngunit dalawang karate chops ang pinakawalan ni Melchor upang mapaghiwalay ang mga ito. Sinikap pa rin ng dalagang nakahiga na manlaban ngunit isang patama sa kanyang collar bone sa balikat ang pumaralisado sa kanyang mga kamay.
Sapagkat hindi na makagalaw ang mga paa at kamay ay malaya na ngayon si Melchor Olivar na angkinin ang hubo at hubad na kagandahan ni Capt. Lorena Alegre. Nag-uunahanag umagos ang mga luha sa mga mata ng dalaga. Mas nanaisin pa niya sanang maangkin ni Sgt. Henry Enriquez kaysa mapariwara sa kapatid ni Melencio Olivar.
Nakangising pinagmasdan ni Melchor Olivar ang hubo at hubad na katawan ng dalagang wala nang kakayahang lumaban.
“Paano ba iyan? Hindi mo ako kaya. Aangkinin ko na ang mala-diyosa mong katawan bago kita patayin!”, ang nakangising sabi ni Melchor.
Hinawakan ni Melchor ang dalawang kamay ng dalaga at itinaas. Gumapang ang labi nito sa leeg pababa sa dibdib. Nagbalik sa gunita ni Lorena ang pambaboy na ginawa sa kanya ni Melencio. Naghihimagsik ang kanyang kalooban ngunit paralisado na ang kanyang katawan para lumaban. Ang isang kamay ni Melchor ay pagahamang lumalamas sa kanyang mga suso. Maya-maya ay dinakma nito ang pagitan ng kanyang mga hita. Pilit nitong ipinasok ang panggitnang daliri sa donselya pang hiyas ng dalaga.
“Aray….. huwag…”, ang daing ng dalaga.
“Mukhang wala pang nakakapasok dito. Masikip pa e. Maigaganti ko na si kuya!
Agad na binuksan ni Melchor ang siper ng kanyang pantalon at inilabas ang animo bakal sa tigas niyang titi. Agad nitong itinutok ang pagkalalake sa makipot pang hiwa ng dalagang pulis.
“Hu-huwag…..”, ang tanging nasambit ng dalaga.